Ξύλινο σκούρο δάπεδο
Βουβά χρώματα από φως νωπό
Κόκκινο σαν βύσσινο ορθογώνιο τελάρο
Γιαλί, κλωστές και μέταλλο

Ένα βάζο γεμάτο βερίκοκα
Από ψάρι σάρκα
Πορτοκαλί και μωβ
Φως βαθύ, χλωρό

Είναι περίεργη η ώρα αυτή
Σα ξόρκι λούζει με σκιές το φως τα κρεμασμένα πρόσωπα από τους πίνακες
Ξαπλωμένος ανάσκελα σχεδόν νεκρός
Υπάρχει κάποια κρυμμένη αλήθεια που ίσως σε κάνει να χαρείς για να σου πω;

Στέκομαι σιωπηλός
Πιο βούβος και από πορτραίτο
Κάποια σκέψη πα να γλιστρήσει
Να τραβηχτεί από το υποσυνείδητο μπας και σωθεί

Σκιές ξεπηδούν πάνω στο κορμί μου
Λευκό χαρτί να ζωγραφίσει το φως
Ποιός πατέρας σε εγκατέλειψε εσένα;
Ποιά μάνα σε ξέρασε εσένα στη ζωή;

Μοναδικός φίλος οι σκιές
Αλλεπάλληλες υπάρξεις της στιγμής
Η σιωπή γλυκά μου χαϊδεύει τα αυτιά
Αδόξαστος ήρωας της μουσικής

Ο χτύπος της καρδιάς
Αιώνιος ήχος της ζωής
Κάθε λεπτό απαλά γλιστρά στο παρελθόν
Σαν στάλες από αίμα μιας πληγής

Από τι λεπίδες κόπηκες;
Και δεν πήζει το αίμα
Οι κουρτίνες κρύβουν τον κόσμο
Σαν μάνα που προστατεύει το παιδί

Κάθε θνητός στο δράμα του
Ποιός εχθρός μόνιμα καραδοκεί;
Κάθε φυτό στη γλάστρα του
Αλλεπάλληλες σκιές από το φως της ζωής