Σπασμένα κορμιά στα χίλια
Όργανα υποταγμένα στο ρυθμό
Απόψε η νύχτα δεν έχει φεγγάρι
Σπινθηροβόλα αυτόφωτη δράση

Κορμιά καμμένα κεριά
Στην όψη γονατίζουν θεοί
Η κωμικότητα ανοίκει στον άνθρωπο
Η ήττα του θανάτου είναι το γέλιο

Γέλα για τους νεκρούς
Έτσι τους κάνεις αθάνατους
Για τους ζωντανούς κλάψε
Έτσι τους αναγνωρίζεις θνητούς

Το κορμί με τις καμπύλες φέρει τον παράδεισο
Ποιός θεός τολμά να σταθεί μπρος σε αυτό;
Αν είναι ο κόσμος κανόνες φυσικοί ή ανθρώπινοι
Ποιούς ζητά το κορμί να υπηρετεί;

Απέναντι σε τι γονατίζεις στο πάτωμα γυμνή;
Προς τον θεό ακόμα πάνω και από τον ίδιο
Ποιός θεός αμαρτωλός δεν πιστεύει στον έρωτα;
Εκείνος που δεν υπάρχει

Στα τέσσερα εγώ
Άνθρωπος
Απέναντι σε τι;
Στην έλξη

Η άγνοια μου απεγκλωβίζει τα μάτια
Μου ανοίγει τη ψυχή
Καρδιά που ελαφραίνει
Καρδιά που λύνεται

Βλέφαρα που κρύβουν ντροπαλά το φως
Της φωτιάς η ζέστη τα καίει
Από απόσταση
Σε τι πιστευείς; Λάθος! Σε ποιόν;